Krótka historia budownictwa pasywnego w Europie.
6 października 2011
Rozwijający się coraz prężniej trend budownictwa pasywnego i energooszczędnego został zapoczątkowany kilkanaście lat temu przez Wolfganga Feista, który wraz z pracownikami Instytutu Mieszkalnictwa i Środowiska opracował jako pierwszy założenia do budynku pasywnego.
Po konferencji w Düsseldorfie w maju 1988, roku przygotowano ostateczne wytyczne dotyczące budownictwa pasywnego oraz zabezpieczono środki finansowe na budowę pierwszego domu pasywnego (przedsięwzięcie sfinansowało Ministerium fur Wirtschaft und Technik w Hesji, do której należy Darmstadt). Realizacja pierwszego projekt domu pasywnego z 1990 roku w Darmstadt zapoczątkowała właściwie nową erę w budownictwie jednorodzinnym. Użycie nowoczesnych materiałów budowlanych, starannie wybrana lokalizacja oraz nowatorskie rozwiązania architektonicznie poskutkowały stworzeniem domu o drastycznie mniejszym zapotrzebowaniu na energię (10kWh/m2a), niż zużywały dotychczas stawiane domy. Niestety koszty powstania tego pierwszego projektu na jakiś czas zahamowały technologii pasywnej. Powrócono do niej osiem lat później, w 1998 roku, za sprawą poparcia udzielonego idei przez Unię Europejską (projekt CEPHEUS). Dzięki temu w Niemczech, Austrii, Szwecji i Francji w 14 budynkach zrealizowano 250 mieszkań w standardzie pasywnym. W ciągu kilkunastu lat powstało na terenie Europy Zachodniej kilkadziesiąt kolejnych realizacji budynków pasywnych, zarówno domów jednorodzinnych, wielorodzinnych, budynków użyteczności publicznej itp. Poniżej przedstawiamy kilka ciekawych realizacji, wśród których znalazł się pierwszy certyfikowany dom pasywny w Polsce, zrealizowany przez Biuro Lipińscy Domy w Smolcu koło Wrocławia, udostępniony zainteresowanym jako obiekt pokazowy.